شرک به خداوند ، ظلمی ست بزرگ

بسم الله و الحمدلله و الصلاة و السلام على عباده الذين اصطفى.

عزيزان اين محفل توحيدى، بسويتان سلامي مبارك تقديم مى دارم:

سلامٌ قولاً من رب رحيم.

موضوعات بسيارى در انتظار گفتن و شرح و بسط است اما موضوعی به اهمیت نهی از شرک ندیدم چون سفارش خداوندگار است:

وَ إِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ.

سورة لقمان الآية ۱۳

و هنگامى كه لقمان به پسر خويش در حالى كه وى او را اندرز مى ‏داد گفت اى پسرك من به خدا شرك مياور كه به راستى شرك ستمى بزرگ است (۱۳)

چرا؟

ظلم به چه معناست که شرک بزرگترین نوع ظلم است؟

ظلم یعنی خروج حق از مکان حقیقی اش .

بر این اساس شرک ورزیدن به یگانه آفریدگار و مدبر و روز دهنده 

چیزی جز خروج از ادای حق آفریدگار نیست.

خدایی که تمامی نعمتها از اوست و روزی دهنده و مدبر تمامی شؤون خلايق است 

و ناگهان خلقی از او بسوی دیگری روی آورده 

و حقی را که شایسته ی خداوند است به دیگری ادا می کند!

چه سخنی می توانیم در وصف این ظلم بزرگ بگوییم؟